Altijd in beweging

Wanneer je Nick Tijssen hoort spreken, zou je bijna vergeten dat hij te maken heeft met dyspraxie, een aangeboren aandoening die zich uit in moeilijkheden met fijne motoriek. "Ik studeerde om leraar te worden. De stages en voor de klas staan gingen uitstekend. Maar vakken als muziek lukten niet," vertelt Nick. Zelfs in een reguliere baan ontbrak erkenning van werkgevers voor Nick. Desondanks is hij een enthousiaste, sociale veertiger die nooit stilzit. Drie dagen per week kun je hem vinden in een bloemenwinkel. Bovendien staat hij regelmatig op het podium en heeft hij een passie voor grote bouwprojecten met Lego.

Uitdagingen met fijne motoriek

Dyspraxie vormt de uitdaging voor Nick. "Dit houdt in dat de coördinatie tussen denken en handelen lastig is. Mijn grove motoriek is prima, maar fijne motoriek kost me veel moeite," legt Nick uit. "Desondanks geniet ik van grootschalige Lego-projecten. Op mijn eigen tempo kan ik dat wel. Zo heb ik onder andere het Vrijheidsbeeld van New York, het Friends-café en het kasteel van Harry Potter gebouwd. Dat kostte me behoorlijk wat tijd, aangezien het om 9000 steentjes ging."

Toch ervaart Nick aanzienlijk meer moeite met fijn werk en taken die behendigheid vereisen. Als je hem een appel zou laten schillen, zou er waarschijnlijk weinig overblijven om te eten. "Ook het snijden van groenten tijdens het koken is lastig voor mij, evenals het combineren van ingrediënten en ervoor zorgen dat niets aanbrandt." Meestal eet hij bij zijn ouders. Tenzij hij heeft afgesproken om met vrienden samen te koken of uit eten te gaan.

Ondersteunende ouders

Nick woont enkele verdiepingen boven zijn ouders in zijn eigen appartement. Dankzij de nabijheid van zijn ouders kunnen zij hem gemakkelijk ondersteunen wanneer dat nodig is. "Ik fiets en rij ook zelf met de auto. Dat heb ik uiteindelijk voor elkaar gekregen, zij het iets later dan de meeste mensen." Nick heeft altijd regulier onderwijs gevolgd. "Ik ging naar school tot het zesde jaar middelbaar. Daarna wilde ik verder studeren en begon ik aan een geschiedenisstudie in het hoger onderwijs. Dat was echter niets voor mij. Vervolgens koos ik voor een opleiding tot leraar. Mijn stages en het voor de klas staan gingen uitstekend. Maar het vak muziek was een uitdaging vanwege mijn dyspraxie. Dat was teleurstellend. Mensen begrijpen deze handicap niet altijd, omdat je het niet ziet en dat leidt tot verwarring."

Werk buiten het conventionele arbeidscircuit

Zelfs toen Nick in het reguliere arbeidscircuit werkte, stuitte hij op problemen. Vooral omdat mensen dyspraxie vaak niet begrijpen. "Ik werkte eens zes maanden in een supermarkt. Ik ben altijd open geweest over mijn handicap. Voorafgaand aan mijn aanstelling had ik een goed gesprek met mijn leidinggevende, waarin ik mijn arbeidshandicap uitlegde. Ik zei dat ik moeite had met het aanvullen van schappen, omdat dit veel langer duurde dan bij anderen. Daarom kreeg ik een baan bij de kassa. Dat ging prima, omdat ik gemakkelijk met mensen praat. Maar omdat ik alleen aan de kassa kon werken, werd ik al snel beperkt in mijn taken. Daarna heb ik het niet meer geprobeerd. Mensen begrijpen het toch niet. Ik vind mijn werk erg leuk, maar op een hoogtepunt word ik geconfronteerd met mijn beperking en moet ik stoppen. Als dit steeds zo gaat, doe ik liever wat ik nu doe. En dat lukt dankzij mijn persoonsvolgend budget."

Met dit budget betaalt Nick naast een huishoudelijke hulp ook voor coaching van Onafhankelijk Leven en persoonlijke begeleiding van Mobilant. Deze diensten bieden hem ondersteuning in alle aspecten van zijn dagelijks leven. Elke drie maanden heeft Nick een gesprek met zijn coach van Onafhankelijk Leven. Samen bespreken ze waar verbeteringen mogelijk zijn in zijn dagelijks leven en hoe het persoonsvolgend budget daarbij kan helpen.

Bovendien vond Nick werk bij de bloemenwinkel Olivia Bloom. "Ik werk hier nu al 2,5 jaar, drie dagen per week. We hebben meerdere medewerkers met beperkingen. Ik ben kassamedewerker, maar ik ben eigenlijk allround. Ik heb veel creatieve ideeën voor projecten, zoals tijdens de Warmste Week vorig jaar. Alleen bloemboeketten maken doe ik niet. Daar zijn specifieke vaardigheden voor nodig die lastig zijn met mijn dyspraxie."

Acteren als tweede natuur

Naast zijn werk in de bloemenwinkel, speelde hij als figurant bij Studio 100. "Ik deed auditie voor een rol in de musical '44-’45'. Die rol kreeg ik niet, maar zo belandde ik wel in het bestand van Studio 100. Hierdoor kon ik meespelen in de musical 'Daens'. Dat doe ik met veel plezier. Vroeger stotterde ik heel erg, maar op een podium verdween dat. Dankzij jarenlange therapie stotter ik nu niet meer. Ik ben ook totaal niet bang voor de camera. Het podium is echt mijn plek."

Nick is zo enthousiast over acteren dat hij onlangs samen met vrijwilligers van Mobilant zijn eigen theatergezelschap oprichtte: Team Anders. "Ik wil ook andere mensen met beperkingen de kans geven om toneelervaring op te doen. We houden audities in augustus. Vervolgens willen we, afhankelijk van de deelnemers, een tekst schrijven en werken aan podiumervaring. We denken aan 19 spelers, waarvan we hopen dat het merendeel mensen met een beperking zijn." Het is duidelijk dat Nick zich de komende maanden niet zal vervelen. In oktober 2024 hoopt hij met Team Anders op te treden.

Voor meer informatie klik hier